O kwiatkach, myślnikach i praktykantach

- Ja już nie wiem - wzruszyła ramionami praktykantka. - Poprawiłam w tekście kwiatki na myślniki, podpisałam się pełnym nazwiskiem, przepuściłam przez ABC w Wordzie, czego jeszcze szefowa ode mnie chce?

Westchnęłam. Pratykantka pojawiła się w Dziwnej Firmie kilka dni temu i na mnie spadło szczęście zajmowania się nią. Pojawiła się mniej więcej w tym samym czasie, co mróz i śnieg za oknem, sesja na uczelni i sajgon w robocie - i doprawdy nie wiem, które z tych czterech nieszczęść najbardziej dało mi w kość.

Żeby nie było: są postępy. Wytłumaczyłam już dziewczynie, że:

- nie ma żadnego, absolutnie żadnego powodu, by słowa i zwroty: radny, starosta, dyrektor, nasz bank, ksiądz proboszcz, świetlica i sołtys pisać wielkimi literami;
- z kolei dla słów: Polska, Warszawa i  Wisła taki powód by się znalazł;
- morze naprawdę(!) różni się od może;
- dialogi wydzielamy z tekstu myślnikami nie bez przyczyny;

- zwrot: spotkania są darmowe, za niewielką opłatą 60 zł nie jest szczytem logiki;
- ewentualne wyliczenia NIE powinny zaczynać się od kwiatuszków;
- słowa takie jak kasjero-dysponent można sobie darować;
 - podobnie jak zwroty: obsługa klienta jest bardzo pracochłonna i wydłuża czas obsługi klienta.

Żeby było śmieszniej: dziewczyna jest studentką trzeciego roku dziennikarstwa. Oj, czarno ja widzę przyszłość naszych mediów, czarno.

Teraz pracujemy nad przecinkami przed że i który (ona) i nad doskonaleniem anielskiej cierpliwości (ja). Średnio nam idzie: jej brakuje zapału, a mnie aureola uciska.